Kort verhaal ~
Twee vliegen in één klap
Met dit verhaal heb ik de schrijfwedstrijd bij Paris Books gewonnen in september 2018
Jacqueline zag hoe haar beste vriendin Michelle met een glimlach op haar gezicht de telefoon ophing. “Wat zei Geert?” vroeg ze.
Michelle stond op en pakte haar jas. “Dat houd ik even voor mezelf als je het niet erg vindt.”
Een moment later sloeg de voordeur dicht. Michelle trok haar schouders automatisch op bij het horen van de harde knal.
In de betonnen hal viel het felle zonlicht door het dakraam naar binnen. Het beloofde een zonnige dag te worden. Ook vandaag weer voelde het voor Michelle alsof de zonnestralen niet voor haar waren bestemd. De angst voor haar vriend Daniël verdreef de herinnering aan Geerts opgewekte stem. Met haar hand streek ze zacht over haar mouw die de dieppaars gekleurde plek op haar bovenarm bedekte. Haar bovenarmen waren altijd al Daniëls favoriete plaats geweest om haar stevig vast te houden. Ze kon dan geen kant op en de kneuzingen waren gemakkelijk te verhullen. Haar pijnlijke bovenarmen waren niets vergeleken met de wonden die zijn leren riem op haar rug aanrichtte wanneer ze weer eens per ongeluk te lang naar een andere man had gekeken.
Eén van de stalen voordeuren verder in de gang piepte zo hard dat Michelle uit haar gepeins opschrok.
“Michelle, ik moet mijn T-shirt nog aantrekken en dan kunnen we gaan.”
Aan het einde van de hal stak een bekend gezicht zijn hoofd om de hoek van de deur. Terwijl Michelle op hem afliep, opende Geert de voordeur verder. Haar blik viel op zijn gebruinde, gespierde torso. Hoewel zijn buik er minder strak uit zag dan twintig jaar geleden, mocht hij er nog steeds zijn. Kleine zweetdruppels weerkaatsten het zonlicht op zijn bovenlijf. Haar maag kromp ineen bij dit uitzicht. Wees sterk, sprak ze zichzelf inwendig toe.
“Kom verder, schoonheid. Welkom in mijn nieuwe paleisje.” Een fonkelende glimlach kwam haar tegemoet. Zijn donkerblonde haar was met een flinke pot gel strak in model gebracht. Zijn goedkeurende blik gleed over haar strakke, blauwe jurk en bijpassende legging.
“Sorry voor de rommel.” Hij wees naar de halters en gewichten die her en der verspreid lagen in het slaapgedeelte van de open loft. Voordat Michelle iets kon zeggen, pakte hij een T-shirt van zijn bed en trok hem in een rap tempo aan. De scheut van teleurstelling die door Michelle’s lijf trok, kon ze niet tegenhouden.
Michelle ging op de zwarte designerfauteuil zitten. In haar buik woedde een wervelstorm aan zenuwen. De stalen voordeur lonkte.
Ongevraagd schonk Geert twee glazen rosé in en nam daarna plaats op de krappe tweepersoonsbank.
“Wat zit je ver weg. Kom wat dichterbij.” Geert gaf een harde slag op de leren zitting naast hem.
De spieren in Michelle’s bovenlijf spanden zich samen bij het horen van de klap. Ze probeerde haar angst achter een glimlach te verbergen en deed wat haar gevraagd werd.
“Ik hoorde van Jacqueline dat je promotie hebt gemaakt. Van assistente heb je het tot forensisch analist geschopt. Ik kan me nog herinneren dat je je aan het oriënteren was voor die opleiding.”
Michelle’s wangen kregen een rode gloed. Het voelde alsof zijn bruine ogen dwars door haar heen keken. Een ongemakkelijk gevoel overviel haar. Zou Geert haar plan nu al doorhebben? Automatisch schudde ze haar hoofd.
“Er kwam toevallig een vacature vrij. Ik heb mijn kans meteen gegrepen.” Ze rechtte haar rug. Ze was nog steeds trots op zichzelf dat het haar gelukt was om deze baan te bemachtigen. De herinneringen aan Daniëls kleinerende opmerkingen schoof ze ver weg in haar gedachten.
“Daar drinken we op.” Geert stootte met zijn wijnglas tegen die van Michelle. De ijsklontjes klotsten tegen het koude wijnglas.
Michelle schoof nerveus over de zitting van de bank. Ze wist dat de tijd drong.
“Je zit zo te wiebelen. Volgens mij kan je niet wachten om met me te gaan lunchen.” Een zelfvoldaan lachje verscheen op Geerts gezicht, terwijl hij zijn hand op Michelle’s onderrug legde.
Een brandende pijn trok door haar lichaam. Geerts hand schuurde over de open wond waar Daniël haar gisteravond meerdere keren met zijn riem had geslagen. Deze laatste aanval was de druppel voor Michelle geweest.
“Gaat het?” Geert wreef met zijn andere hand over haar wang.
Zonder te antwoorden vocht Michelle tevergeefs tegen de herinnering die Geerts aanraking opriep. Haar gedachten vlogen twintig jaar terug in de tijd naar die ene beruchte middag. Het was de laatste dag van de zomervakantie. Het zwembadfeest van Jacqueline was al in volle gang toen de zes populairste jongens van het examenjaar van de havo hun entree maakten. Michelle’s hart maakte een sprongetje toen Geert een kwartier na zijn binnenkomst haar kant op liep. Een overdaad aan au de cologne vulde Michelle’s neus. Bij iedere andere jongen zou ze onpasselijk worden van die sterke geur, maar bij hem vond ze het aantrekkelijk. Aan de troebele blik in zijn ogen kon ze zien dat hij al meerdere biertjes achter zijn kiezen had.
“Hé Michelle, wat zie je er heet uit. Volgens mij kun je wel een verfrissing gebruiken.” Hij reikte haar een ijskoud flesje bier aan en klonk haar flesje tegen de zijne.
Michelle voelde haar temperatuur stijgen. Hij kent mijn naam, schoot door haar hoofd. Vol ongeloof keek ze hem aan. Michelle was zo onder de indruk dat Geert van haar bestaan af wist dat ze het vermogen om te praten verloor. Op zijn flirterige opmerkingen kon ze alleen maar knikkend reageren. Al sinds de brugklas was ze hopeloos verliefd op deze jongen met zijn steile, donkerblonde haren tot op zijn schouders en hartverwarmende glimlach.
Op Geerts voorstel om te gaan zwemmen, ging ze maar al te graag in. De vlinders in haar buik waren niet te stoppen toen Geert zijn handen onder water over haar lichaam liet glijden. In haar jeugdige onschuld volgde ze hem aan zijn hand mee naar boven. Haar natte badpak pelde hij razendsnel van haar lijf. Kippenvel bedekte haar lichaam. Haar handen vormden automatisch een kruis voor haar borsten. Geert kuste haar zo intens dat ze haar schaamte en koude rillingen vergat. Voor ze het wist, lag hij naakt bovenop haar in het bed van Jacquelines ouders. De woorden “nee, dit wil ik niet” verlieten haar lippen, maar Geert had hier geen boodschap aan. In nog geen twee minuten beroofde hij haar van haar maagdelijkheid. Na de daad strompelde hij, zonder zich ook maar één keer om te draaien, de slaapkamer uit. Dat Michelle huilend achterbleef, leek hem niet eens op te vallen. Ze voelde zich leeg en wilde niets liever dan onder een hete douche deze ervaring van haar lichaam af boenen. Bij het openslaan van de lakens viel haar oog op een leren armbandje. De naam Geert glom haar in zwierige letters op het graveerplaatje tegemoet. Ondanks het misselijkmakende gevoel in haar maag smokkelde ze ongezien het armbandje de slaapkamer uit. Jacquelines ouders mochten er nooit achter komen wat er zich in hun eigen slaapkamer had afgespeeld.
Niet lang daarna kwam Michelle tot de ontdekking dat die zomer minstens tien andere meisjes, waaronder Jacqueline, hetzelfde hadden doorstaan. De ouders van Geert maakten het leven van de twee meisjes die een aanklacht tegen hun zoon probeerden in te dienen zo zuur dat ze moesten verhuizen. De anderen durfden hun voorbeeld niet te volgen.
Een warme hand op haar bovenbeen rukte Michelle uit haar herinnering.
“Hé, waar zit je toch met je gedachten?”
Een traan prikte in haar ooghoek. De reden dat ze zich op dit moment op Geerts te krappe bank bevond, stond haar weer helder voor de geest. Nu zou Geert eindelijk de straf krijgen die hij jaren geleden had weten te ontlopen. Ze haalde diep adem.
“Het is erg warm buiten. Zou je die donkere spijkerbroek niet verruilen voor iets luchtigs?”
“Je vindt me zo dus niet sexy genoeg, begrijp ik? Ik heb toevallig net een nieuwe bermuda gekocht. Ik wachtte al op een kans om hem te showen.” Met een glimlach op zijn gezicht liep Geert naar zijn kledingkast.
Een hoge ficus belemmerde het zicht vanaf de bank. Zodra hij uit beeld was, pakte ze zijn halflege wijnglas en bekeek het aandachtig. Dit glas voldeed perfect. Michelle was net klaar, toen ze opschrok van Geerts stem.
“Sorry dat het zo lang duurde. Ik moest alle labeltjes nog van de broek afknippen.” Overdreven langzaam draaide hij een rondje. “Is dit meer uw smaak?”
Michelle stond stijf van de spanning. Ze deed dit niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de andere meiden, herhaalde ze constant in haar hoofd.
“Je ziet er prachtig uit, maar ik herinner me net dat ik vanmiddag al een andere afspraak heb,” zei Michelle, terwijl ze op haar horloge keek. Als door een wesp gestoken, veerde ze op en liep ze richting de voordeur.
“Toen je een kwartier geleden belde, was ik blij verrast je stem te horen. Ik hoopte dat je telefoontje betekende dat je me het verleden vergeven had.” Geert viel even stil en keek Michelle met een droevige blik in zijn ogen aan.
“Ik moet nu gaan.” Michelle sloeg haar armen stevig om Geert heen en liet gelijktijdig een koud, metalen voorwerp uit haar hand in Geerts wijde broekzak glijden.
“Wat is dit?” zei Geert met een verbaasde stem. Het gewicht van de revolver trok zijn bermuda aan één kant naar beneden. Geert bekeek het vluchtig en liet het toen vol afschuw op de bank vallen.
Michelle draaide zich snel om en wilde weglopen. De woorden van een norse, mannelijke stem vanuit de hal hielden haar echter op haar plaats.
“Wij zijn op zoek naar Michelle Bakelaar,” klonk het. Twee ernstig kijkende politieagenten stonden voor Jacquelines voordeur. “Een buurvrouw van mevrouw Bakelaar vertelde ons dat wij haar hier waarschijnlijk konden vinden.”
Michelle kreeg het Spaans benauwd. Ze had er niet op gerekend dat de politie haar zo snel zou vinden.
“Michelle, wat is hier aan de hand?” vroeg Geert met zo’n luide stem dat de twee politieagenten simultaan opkeken.
“Bent u mevrouw Bakelaar?” vroeg de dikste van de twee, terwijl hij met zijn collega met een ferme pas in haar richting liepen.
Michelle keek om zich heen naar ontsnappingsmogelijkheden, maar deze ontbraken.
“Bent u Michelle Bakelaar?” zei de man, terwijl zijn onderkin bewoog bij ieder woord dat hij sprak.
Michelle knikte. Ze moest haar plan aanpassen. “Deze man bekende net dat hij vanochtend mijn vriend in koelen bloede heeft vermoord.” Michelle schrok zelf van de schelle, beschuldigende toon in haar stem.
De twee agenten zagen nog net hoe Geert het wapen achter een kussen op de bank verstopte. Ze liepen op hem af.
“Op het bureau mag u uitleggen wat hier aan de hand is.” Met een stalen blik keek de agent Geert aan.
Voordat Geert zichzelf kon verdedigen, sloeg de agent handboeien om Geerts polsen. De andere agent deed het wapen in een plastic zakje en borg het goed op.
“Hier kom je niet mee weg,” riep Geert terwijl hij afgevoerd werd.
Zodra de twee politieagenten en hun verdachte uit het zicht waren verdwenen, kwam Jacqueline op Michelle afgerend.
“Meisje, wat heb je gedaan? Belde je daarom net met Geert?” Hoewel Jacqueline het probeerde te verbergen, was haar opluchting duidelijk hoorbaar in haar stem. Haar schouders ontspanden zich voor het eerst sinds Geert drie weken geleden op haar etage was komen wonen.
“Ik heb gedaan wat er gedaan moest worden. Daniël heeft mij jarenlang mishandeld. Hij heeft nu zijn verdiende loon gekregen. Naast Daniëls lichaam vindt de politie straks Geerts armbandje dat tijdens hun gevecht zogenaamd losgeschoten is. Op de enige, overgebleven kogel in het pistool, staat nu Geerts vingerafdruk. Voor het eerst in zijn rijkeluisleventje zal hij boeten voor wat hij ons heeft aangedaan.”
Zodra ze de politieauto door de zijraam van de hal weg zagen rijden, liepen ze met een gerust hart naar buiten. De zonnestralen voelden heerlijk warm op Michelle’s gezicht. Ze straalden nu eindelijk ook voor haar.